Reflecties

De hosties die wij vanavond in de viering van Witte Donderdag gebruiken zijn natuurlijk niet vandaag gebakken. Misschien wel een paar maanden geleden. Toch heeft het voor mij iets bijzonders om op Witte Donderdag op de hostiebakkerij te werken, de dag waarop wij heel bijzonder het laatste avondmaal van Jezus gedenken.

Ik heb een medezuster het wel eens zo horen verwoorden: met iedere hostie die wij bakken, ontstaat er een mogelijkheid tot Godsontmoeting. Als ik dagelijks in de bakkerij bezig ben, sta ik daar lang niet altijd zo bij stil. Maar wanneer ik er wel echt bij stilsta, is het een gedachte die tot diepe nederigheid stemt: dat het werk van mijn handen tot middel wordt waarvan God gebruik maakt om zich aan ons mensen te schenken. Om bij ons present te zijn.

God, Schepper van al wat is, bedient zich van de geschapen werkelijkheid om zich aan ons kenbaar te maken. Hij maakt gebruik van het werk van onze handen: het brood dat wij bakken, de wijn die wij maken, de olie… Maar niet alleen dat: Hij gebruikt ook onze handen, onze stem, ons hart om door ons heen van Zijn liefde te doen spreken.

Zo innig is God met ons mensen verbonden, dat Hij het zelf is die in ons leeft en liefheeft – wanneer wij Hem daartoe de kans geven door ook daadwerkelijk vanuit Hem te willen leven. Dat heeft Jezus ons voorgeleefd, toen hij zich geheel en al aan ons mensen wegschonk totdat er op het kruis alleen nog die liefde die God is overbleef. Zo liet hij zien wie God is, en ook wat werkelijk mens-zijn betekent: Gods liefde in ons tot leven laten komen. Worden als brood, in Zijn handen gebroken en in liefde verteerd.

zr. Rebecca osc (28 maart 2013)

Iedere week mag ik 2 dagen werkzaam zijn in onze hostiebakkerij. In mijn oude parochie mocht ik vaak de communie uitreiken en deed dat altijd met eerbied en dankbaarheid. Daar dacht ik verder niet echt over na, we bestelden de hosties, ze kwamen binnen en we gebruikten ze. Nu mag ik aan het begin staan van een best wel intensief proces dat begint met niets anders dan bloem en water en leidt tot de geconsecreerde hostie tijdens de eucharistieviering.

Als we aan het werk zijn in de bakkerij doen we dat in stilte. Zo ontstaat er ook een sfeer van gebed. Tijdens het bakken, steken en sorteren probeer ik o.a. te bidden voor de vele mensen, die in dit eenvoudige stukje brood na de consecratie Jezus mogen ontmoeten en kracht ontvangen.

In het gebed wat Jezus ons leerde, bidden we het zo krachtig: “Geef ons heden ons dagelijks brood”. Het brood dat we nodig hebben, niet meer of minder, voor iedere mens. En dat is niet alleen het brood wat we dagelijks eten om lichamelijk gesterkt worden, maar ook het brood voor onze ziel. Als we het stukje Brood ontvangen worden we lichaam van Christus en mogen we ons gesterkt weten door Zijn liefde en trouw.

Tijdens onze stille aanbiddingsmomenten bidden we vooraf het gebed van de heilige Franciscus wat het zo mooi verwoordt: juist in dat eenvoudige stukje brood Jezus ontmoeten en je hart luchten bij Hem.

“O bewonderenswaarde hoogheid
en verbijsterende menslievendheid,
o verheven nederigheid,
o nederige verhevenheid,
dat de Heer van het heelal,
God en Zoon van God,
zich zo vernedert
dat Hij zich om ons heil verbergt
onder de bescheiden gedaante van brood.
Zie de nederigheid van God
en stort je hart bij Hem uit.”

zr. Marijke osc (8 juni 2019)